Bu çalışma,Bir zihniyetin tahlili, bir mantalitenin teşhiri, bir anlayışın tenkidi ve bir yaklaşımın tespitidir:Allah’ın – insan ve cin – bütün kullarına, Kitap hüviyeti içindeki son Hitab’ı olan Kur’an-ı Kerim’i, 7. asırdaki Mekke Araplarının ihtiyaç ve idrak seviyelerine indirgenmiş bir hitap olarak gören zihniyetin…Bu suretle, “din kurumu”nun, “din ilminin” kaynaklarıyla tesis edilmiş bulunan müesses nizamını, “din biliminin” enstrümanlarıyla tebdil ve tağyir etmeye kalkışan, bir mantalitenin…Dolayısıyla Kur’an-ı Kerim’e ve Sünnet’i Seniyye’ye, sosyoloji, antropoloji ve psikoloji gibi disiplinlerin dini versiyonlarını, yani din sosyolojisi, din antropolojisi ve din psikolojisinin verilerini tercih eden bir zihniyetin…Böylelikle, Kitap ve sünnet’le değil,”çağdaş değerlerle” uyum gösteren bir din ihdas etmenin insanlık için daha yararlı olacağı kanaatini açığa vuran bir anlayışın…Hem tahlili,Hem teşhiri,Hem de tenkididir. Daha da önemlisi bu çalışma, “Teklif” üzerine değil “tenkit” üzerine kurulmuş olan, dolayısıyla hiçbir pratik sonuç doğurmayan bir “bilimsel yaklaşım”ın tespiti ve bu tür yaklaşımların hiçbir yararının bulunmadığının tescilidir.