Tahlilleri eline alan doktor, baştan sona dikkatlice inceledikten sonra tekrar gözden geçirdi. Bir anda kafayı kaldırdı. Hafif geriye yaslandı. Gözlüğünü eline alıp gözlerini gözlerime dikti. Ben tam karşısında ayakta sonucu öğrenip oradan da kaçacakmış gibi hazır bir şekilde bekliyorken, doktor hala bana bakıyordu. Ben şaşırdım. Doktor bakıyor, ben de ona bakıyorum… Sonra gözlerimi yere doğru düşürdüm. Bir anlam veremediğim bakışlardı bunlar ve ister istemez tedirgin oldum.Bu anılarımı yazmamın, en büyük sebebi: Koca koca profesörlerin, uzman doktorların bizi tedavi etmenin, bizim yaşama tutunmamız için verdikleri onca emeklerini, çabalarını, bir umursamaz doktorun, dikkatsiz bir hasta bakıcının veya hemşirenin, verilen onca emekleri boşa çıkarmaları veya bir hastayı ömrü boyunca sakat, yarım bırakmalarıdır.