Psikiyatri, beden, teknoloji, din ve patriyarkaya göndermelerle dolu kitap genetik bilimine karşı anarşist bir duruş da sergiliyor.Yaşamımız boyunca, ölüm kadar katı bir hakikat olmasa dahi, bir olabilirlik hali biçiminde zihnimizin bakir kıyılarında dinleniyor, aklını yitirme kavramı. Madde ile ruh arasındaki sınırın geçişliliğinin bilgisine sahip olmak dahi, insanın yakasını bırakmayan bir tedirginlik biçimine bürünerek usul usul iktidarını hissettiriyor. İngiliz yazar Liz Jensen’in ilk kitabı ‘Yumurta Dansı’, düş ile gerçeğin sınırlarının silindiği bir atmosfere davet ediyor okuyucuyu. Kendini genetik çalışmalara adamış jinekolog bir koca ile sekiz yıllık evliliğinin ardından, ‘bilimsel’ çalışmaların deneklerinden biri olduğunu kavramasıyla, gerçek dünyadan soyutlanması aynı anda gerçekleşiyor, kahramanımızın. Bir gerçeği algılarken gerçeğin bütününden afaroz edilebiliyor kimi zaman, insan. Ancak Hazel ve ablası Linda, ‘mutlak sanrılı’ anneleri sayesinde, iki dünya arasında sık sık gelgit yaşadığından, gerçeğin sınırlarını sorgulamıyor, kimi zaman…