Merdiven…Nerede biter, bilinmez. Çıkarsın, sonu yok; geri dönülmez.Tek yol ipten merdiven, hata affetmez.İp üstünde cambaz gibi kollarını açarak yükseleceksin. Elinde denge çubuğun, ipten merdiveni tırmanacaksın. Yaşın kaç, kaçıncı basamaktasın?Yükseldikçe, düşmek daha da korkutucu gelecek.İrkilemeyeceksin. Sıçramayacaksın. Sağına ve soluna değil çizgine, ufkuna mıhlanacaksın.Ve ip daha fazla insanı kaldıramadığında, artık sıran gelmiştir.Düşmeyeceksin, süzülerek ineceksin. Kimse ağlamayacak.İşte yürek diye ben buna derim: Yürek dediğinin bir lügati olacak, atlası, coğrafyası olacak. Nereden okuyacaksın onu? Gözyaşlarından…