Kitabın sonunu zor getirdim. Okurken çoğu zaman, psikolojik olarak sorunlu birinin aşırı egosu ve kıskançlık arasında sıkışmış kalmış bir öyküsünü dinledik. Baştan sona İlhan Selçuk’la aşık atmaya çalışan içten içe muvaffak olamayacağını bilen kendini söz konusu alanda ispatlamaya çalışan postmodern dünyanın postmodern bayraktarlığını yapmaya çalışan bir zatın hikayesi… İlhan Selçuk’a vermiş veriştirmiş kimi zaman da çizmeyi aşarak. Olumsuz ve/veya yetersiz niteliklerinin farkında olup bunu perdelemek için kendini ortaya atan, sürekli aksiyonlarda bulunan kişilerin hezeyanlarını gördüm. Bu kitaba bir yerde yazarın kendine değgin güzellemelerinin kitabı diyebilirim. Son olarak özü ve biçemi “çiğ” buldum.