İyi polisiye iyi edebiyattır. Polisiye dizimizde daha önce Nihan Taştekin’in iki kitabını yayınlamıştık: Karganın Güldüğü ve Yağmur Başlamıştı. Okurlarımızın ilgisiyle karşılanan bu kitapların yazarı Nihan Taştekin, yükselen yerli polisiyenin önde gelen kadın yazarlarından biri. Taştekin’in polisiye kurguları öncelikle anlatımlarının akıcılığı ve inandırıcılığıyla dikkat çekiyor. Nihan Taştekin, İlk baskısı 2000 yılında yapılan Kertenkelenin Uykusu ile okuru yeni bir dedektif ile tanıştırmıştı: Cem Beyoğlu karakteri yazarın sonraki kitaplarında da ortaya çıkacaktır. Cem, Sıraselviler Caddesi’ne bakan apartmanlardan birinde küçük bir oda kiralar. Tepesinde dönüp duran kocaman ahşap bir vantilatörü, sinekliği ve tabelasıyla müşterilerini beklemeye başlar. Ona göre yapılacak şey basittir: Müşteri gelip derdini anlatacak, gördüğü hizmetin karşılığı olarak da ücretini ödeyecektir. Ama ilk telefon annesinden gelir: Annesi öğlen yemeğinde kızartma yapmış, bu yüzden kendisini aramıştır. Evet, durum pek de iç açıcı görünmüyor, derken eski bir arkadaşı çıkıp gelir ve işler karışır. Polisiye tarihinin başka ‘kahraman’larına benzemez Cem Beyoğlu. Bir kahramandan çok, canlı bir kişiliktir. Yalnızca inandırıcı biri değildir dedektifimiz; aynı zamanda bütünüyle yerlidir, aramızda yaşar.
ben diğer eleştirilere katılmıyorum.bu kitap polisiye tarzında akıcı yazılmış olabilir ama zoraki biten bir kitap.pek tavsiye ediyorum diyemem.polisiye severler bu kitapda aradığını bulamayabilir.
Yakın iki arkadaşın birbirlerine oynadıkları oyunun, polisiye romanları aratmayacak şekilde gerçeğe dönüşmesi. Bazen arkadaşlar arasında , birbirimize başta neşeli olacağına inandığımız irili ufaklı oyunlar oynayabiliriz.İnsanın yaradılışından dolayı bunu doğal karşılamak gerek .Ancak , fantezilerimize , duygularımızı tatmin etme kaprislerine kapılarak oyuna oyun katmak , birbirimizin ayağını kaydırmaya çalışmak doğru değildir.her ne olursa olsun , bazen gülüp geçmeyi bilmeliyiz.Ayrıca yaşantımızda , alışkanlıklarımızda , anlayışlarımızda tutarlı olup dengeli bir insan olmayı bilmeliyiz.Kendimizi ortamdan soyutmuş gibi kabul etmeyip , iyisiyle doğrusuyla sosyal hayata kendimizi adapte edebilmeli , toplumu oluşturan bir bireyin de kendimiz olduğunu unutmamalıyız.
Yakın iki arkadaşın birbirlerine oynadıkları oyunun,polisiye romanları aratmayacak şekilde gerçeğe dönüşmesini akıcı bir şekilde anlatan bir kitap..Her ne kadar , 170 sayfalık kitaptan birşey çıkmaz , diyenler olacaksa da , onlara yanıldıklarını ve hikayeyi onların da tatması gerektiğini söylerim.
Kitap Yorumları - (3 Yorum)
ben diğer eleştirilere katılmıyorum.bu kitap polisiye tarzında akıcı yazılmış olabilir ama zoraki biten bir kitap.pek tavsiye ediyorum diyemem.polisiye severler bu kitapda aradığını bulamayabilir.
Yakın iki arkadaşın birbirlerine oynadıkları oyunun, polisiye romanları aratmayacak şekilde gerçeğe dönüşmesi. Bazen arkadaşlar arasında , birbirimize başta neşeli olacağına inandığımız irili ufaklı oyunlar oynayabiliriz.İnsanın yaradılışından dolayı bunu doğal karşılamak gerek .Ancak , fantezilerimize , duygularımızı tatmin etme kaprislerine kapılarak oyuna oyun katmak , birbirimizin ayağını kaydırmaya çalışmak doğru değildir.her ne olursa olsun , bazen gülüp geçmeyi bilmeliyiz.Ayrıca yaşantımızda , alışkanlıklarımızda , anlayışlarımızda tutarlı olup dengeli bir insan olmayı bilmeliyiz.Kendimizi ortamdan soyutmuş gibi kabul etmeyip , iyisiyle doğrusuyla sosyal hayata kendimizi adapte edebilmeli , toplumu oluşturan bir bireyin de kendimiz olduğunu unutmamalıyız.
Yakın iki arkadaşın birbirlerine oynadıkları oyunun,polisiye romanları aratmayacak şekilde gerçeğe dönüşmesini akıcı bir şekilde anlatan bir kitap..Her ne kadar , 170 sayfalık kitaptan birşey çıkmaz , diyenler olacaksa da , onlara yanıldıklarını ve hikayeyi onların da tatması gerektiğini söylerim.