İnsan Ölüme Yakın Deneyimler konusunun çok rahat istismar edilebilecek bir konu olduğunu bilince her kitapta acaba neyle karşılaşacağım diye düşünüyor. Kuşkuları inançlarından derin olanlar için Melvin Morse gerçekten biçilmiş kaftan. Çünkü adam inançlarını ispatlamak değil olup biteni bilmek derdinde. Sağ kulağın üzerindeki temporal lobun mistik ve metafizik herşeyi tecrübe etmemize yarayan bir hazine olduğunu kendisi de şüpheden şüpheye savrularak ama giderek kabullenerek ortaya çıkarıyor. Kitap beni çok şaşırttı, yaşanan tecrübelerin gerçekliğinden şüphem yok, ve bazı tecrübeler öyle ilginç ki (mesela Rusya’da 3 gün morgda kalıp ölmediği sonra anlaşılan adam gibi) insan bu nasıl olabilir diye düşünmeden edemiyor.Ölüme Yakın Deneyimlerin en güzel sonucu bence bu hayatın ne olduğu, neden burada olduğumuz, neden yaşadığımız şeyleri yaşadığımız ve kim olduğumuzla alakalı dinlerin muğlak şekilde verdiği cevapların çeperini genişletmesi. Dindar olsun olmasın herkesin tecrübesi kıymetli, herkesin hayatının anlamı var, ve en güzeli, ölmek dediğin bir adımda memlekete dönmek demek. Ölüme Yakın Deneyimlerin insanların ölüme karşı duyduğu korkudan kaynaklı yeni kültürel mitler olduğu iddiası çok düşündürücü, Melvin Morse da aynı şeyi soruyor, acaba insanlar ve kültür ölümün kesinliği, korkunçluğu karşısında yıkılıp gitmiş eski efsaneler yerine hayatta kalmayı kolaylaştırıcı yeni efsaneler mi üretiyor? Ama bu efsanelerin bu kadar biyoloji ve fizik temelli olması nasıl mümkün olabilir? İnsanlar bir manada yeni bir din mi yaratıyorlar?Kısa sonuç: sağ kulak üzerindeki temporal lob yaşadığımız bütün sıradışı, paranormal, hatta ulvi tecrübelerde bir anahtar. yani sağ kulak üstündeki temporal lob mana/ulvi/metafizik dünyayla iletişim kurmamızı sağlayan bir çeşit kanal, bir radyo frekansı. Tarikatlarde sık sık görülen rüyalar da acaba bununla mı ilgili? Büyük olasılıkla evet.