Yüce dağ zirveleri aldatır insanı… Ulaşmak kolay değildir. Saatler süren, dizlerde derman bırakmayan tırmanıştan sonra: “İşte! zirve orada!” der, tazelenen bir güçle daha bir şevkle tırmanırsın, dikenli, eriyen karların, sert esen kuzey rüzgârlarının çatlattığı, yerinden oynattığı kayalara ihtiyatla basarak. Tam zirveye ulaştığını sandığın an, taa yükseklerde, günahsız insanlar gibi ak bulutlarla kucaklaşmış, gururla bakar sana, acziyetinle alay edercesine… Orada, epilek yağmurlarda, dağ esintisinde boy atan, nazlı çiçekler vardır… Onlar yalnızlıklarından yakınır görünseler de şikâyetçi değildirler bu inzivadan…