yazarın ağlayan çınarlar parkı güzel ve düşündürücü bir kitaptı. ancak sandal sefası isimli kitabı ile nevzat bey gerçekten iyi bir iş çıkarmış durumda. eski ve yeni iç içe gibi sanki. hikayelerde hem eski hikayeciliğin havası esiyor hem kelimeler yeni ve güncel hemde kelimeler titizlikle seçilmiş. hikayelerin kimisi hayatımızda dikkatimizi çekmeyen şeyler üzerine düşündürüyor. mesela silgi üzerine hiç düşünmüşmüydünüz. her hikayede ayrı bir tat olmakla beraber finale yakın “ayvalı bunarlı mustafa”nın hali ve anlattıkları, türkiyenin popüler kültürünü elinde tutan medyanın halkın türküleri, töreleri, adetleri hakkında yaptıkları tüm yayın ve yapıma iyi bir ders niteliğinde. bir köylünün yalın bir dil ve teferruatlı anlatımı halkı bildiğini ve onun duygularına tercuman olduğunu iddia eden edebiyatçılardan popüler kültürün tüm unsurlarının halkın kültürünü kendi kafalarına göre şekillendirdiklerini gösteriyor. yazarın bir sonraki eserini dört gözle bekliyoruz