Levi, “Bunlar da mi Insan” adli kitabinda Auschwitz’de gecen gunlerini anlatiyordu. O tuyler urpertici atmosferde birebir yasamis birinin tecrubelerini okumak yeterince agirdi. Levi, ölümünden 1 ay önce tamamladigi “Bogulanlar Kurtulanlar”da ise aradan gecen 40 senenin sonunda yasadiklarinin bir muhakemesini sunuyor bize. Ilk kitapta Auschwitz’de bahsettigi kisilerin savas bittikten sonraki akibetleri hakkinda bilgi veriyor ve Alman toplumuna “sessiz kalislari” nedeniyle elestirilerde bulunuyor. Kitabin son bolumunde ise, Bunlarda mi Insan’in yillar sonra Almanya’da yayimlanmasinin ardindan Alman okuyuculardan gelen bazi mektuplari paylasiyor. Levi okumayi sevdim. Levi’nin kalemini, olaylari kendi suzgecinden gecirirken dusundurduklerini sevdim. Yakin gecmiste yasanan olaylara daha yakindan bakmak ve bu utanci unutmamak adina her iki kitabin da okunmasi gerektigini dusunuyorum.