Türkiye, anayasa yapımı politikalarının incelenmesi bakımından, son derece zengin bir laboratuvar oluşturuyor. Yeni ve sivil bir anayasa tartışmalarının yoğunlaştığı günümüzde, konunun uzmanı ve otorite kabul edilen iki bilim adamı, Prof. Dr. Ergun Özbudun ve Prof. Dr. Ömer Faruk Gençkaya, 1876 Osmanlı Kanun-i Esasisi’nden günümüze kadar ayrıntılı bir tahlil gerçekleştiriyorlar. Yazarların vardıkları sonuç, Türkiye’de şimdiye kadar hiçbir anayasanın, toplumun çeşitli kesimlerini temsil eden ve serbest yarışmacı seçimler yoluyla oluşmuş kurucu meclisler tarafından gerçek bir müzakere ve uzlaşma sonucunda yapılmadığıdır. Aksine, Cumhuriyet’in üç anayasası da temsili nitelikleri zayıf organlarca yapılmış ve esas itibariyle devlet elitlerinin tercih ve değerlerini yansıtmıştır.Kitapta, özellikle 1982 Anayasası’nın geçirdiği değişiklikler ve AB üyeliği ihtimalinin bu demokratikleşme süreci üzerinde oynadığı teşvik edici rol ele alınıyor.