şimdiye kadar okuduklarından da öğrendiğim kadarıyla bu kitabın en büyük ve belki de tek hedefi -tek diyorum çünkü yeteri kadar ciddi bir hedef- öğrenmeyi öğretmek… “öğrenmeyi öğrenmek” kitabı da bu hedefe doğru giden yolda bir adım… kitabı okumadan önce eğitim sistemi içerisinde en büyük rolün öğrenciye ait olduğunu biliyordum ama yine de eğitim sisteminin kötülüğünden de emindim. fakat kitabı okuduktan sonra aslında eğitim sisteminin mevcut yaşam koşulları altında çok da kötü olmadığını hissettim açıkçası. yazarın yaratıcılık konusuna önem göstermesi beni iş hayatında gerçekten de en önemli yeteneğin yaratıcılık olduğunu görmeye itti. hatta yaptığımız her şey yaratıcılığın bir ürünü değil midir? Şu kurduğum cümleler bile… son olarak da yazarın “eğitim sorunu” deyince çözüme ulaşılmıyor çünkü kimse üzerine alınmıyor şeklindeki yorumunu çok beğendim. hayata bakınca bizim -çoğumuzun- de genel sorunumuz bu aslında, teşhisi doğru koyamamak, yanlış tanımlamak ve çözüme bu sayede! ulaşamamak…