Kitap iki bölümden oluşuyor: Kalk Melek Kalk (11 şiir) ve Metro’da Cuma Namazı (12 şiir). İkinci bölümdeki şiirlerde “neo-epik” hareketi daha fazla görsem de ilk bölümdeki yani Meleği tanıdığım bölümdeki şiirleri daha çok sevdim. Belki de Melek’i sevmişimdir, bilmiyorum. Şunu da belirteyim: Şiirlerde bir kadın görüyorsunuz, “kadın”lığı görüyorsunuz. Ben çok beğendim. Biraz alıntı iyidir: “Bir şey kesiliyorsa ben mutlaka orda olurum/ Bir anne sütten keser bir çocuğu orda ben/ Aşk ayakları yerden keser orda da/ İnsanlar umudunu keserler ben/ Beni tanır mısınız orda oluşumdan/ Geçip gitmeyip duruşumdan” Şu dizeler de Metro’da Cuma Namazından: “Gözyaşları içinde büyüyor gözlerim -hiçbir önemi yok/ Gözyaşlarım aktıkça büyüyorum -bu çok önemli”