Lanet Olsun Zaman Nehrine, Norveçli yazar Per Petterson’un yayımlanmış son romanı. Hayatta aradığını bulamamış veya bulduğunu kaybetmiş, dünya üzerindeki yerini sağlamlaştıramamış, hep tereddüt eden, hep bocalayan bir adamın, Arvid Jansen’in hikâyesini kendi anlatımından öğreniyoruz bu romanda. Arvid geçmişi parça parça hatırlarken, hayatı zihnimizde yavaş yavaş belirginleşiyor: ihtiyaç duyduğu sevgi ve ilgiden mahrum kaldığı çocukluğu; idealleri uğruna üniversiteyi bırakıp bir fabrikada işçi olarak çalıştığı ve aşkta hep aradığı sığınağı bulduğu gençliği; boşanmanın eşiğinde olduğu ve annesinin mide kanserine yakalandığını öğrendiği buhranlı yetişkinlik yılları.Arvid’in hikâyesi her şeyden önce, duyguların bastırıldığı ve ilişkilerin mesafeli olduğu bir ortamda içindeki yoğun duyguları ifade etmeye, mesafeleri aşmaya çalışan bir adamın yaşadığı hüsranın hikâyesi.Tıpkı yarattığı karakterler gibi, Peterson da açıkça söylediğinden çok daha fazlasını anlatıyor bu romanda. Boşluk, varlığıyla gösteriyor yokluğu. Yakın insan temasının varlığıyla yokluğu arasındaki farkın büyüklüğünü bir kez daha görüyoruz tüm açıklığıyla.Yazar hakkında: 1952'de Oslo'da dünyaya gelen Petterson, 1987'de öykülerden oluşan ilk eseri Aske i munnen, sand i skoa'yı yazmadan önce kitapçılıkla uğraşıyordu. Daha sonra yazdığı Ekkoland (1989), Det er greit for meg (1992), Til Sibir (1996), I kjølvannet (2000) adlı eserleriyle Norveç'in en iyi romancıları arasına girdi.
Bir anne oğul ilişkisini anlatıyor. 37 yaşında ve hayata tutunmakta zorlanan, kendi idealleri ve siyasi düşünceleri ile var olmaya çalışan ancak bunu da kendi iç dünyası ve kitapları ile sınırlandırılmış bir dünyada yaşayan bir oğul var. Annesinin hasta olması üzerine onu kaybetmek fikri üzerine ilişkilerinin yaklaşıp uzaklaşmasını görüyoruz.
Bu kitapta umduğumu bulamadım. İlk kısımlarda güzel ilerliyordu ama ilerledikçe olaydan kopmaya başladım. Açıkçası kitabın beni etkileyen tek yönü, baş karakter Arvid Jansen’in yaşadığı iç çatışmalar, başa çıkmaya çalıştığı şeyler açısından bana çok benzemesi oldu.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
zamanlar arası atlamalı olay anlatma tekniği, karakterin belki de insanı isyan ettiren naifliği kendini sevdiren bir kitaba dönüştürmüş.
Bir anne oğul ilişkisini anlatıyor. 37 yaşında ve hayata tutunmakta zorlanan, kendi idealleri ve siyasi düşünceleri ile var olmaya çalışan ancak bunu da kendi iç dünyası ve kitapları ile sınırlandırılmış bir dünyada yaşayan bir oğul var. Annesinin hasta olması üzerine onu kaybetmek fikri üzerine ilişkilerinin yaklaşıp uzaklaşmasını görüyoruz.
Bu kitapta umduğumu bulamadım. İlk kısımlarda güzel ilerliyordu ama ilerledikçe olaydan kopmaya başladım. Açıkçası kitabın beni etkileyen tek yönü, baş karakter Arvid Jansen’in yaşadığı iç çatışmalar, başa çıkmaya çalıştığı şeyler açısından bana çok benzemesi oldu.
Hep başkaları gibi davranırdım çünkü korku ve özgürlükten payıma düşenle kalabalığın içinde tek başına duracak gücüm yoktu.
akıcı değil ama hüzünlü bir romandır kendisi