Kitabı altını çize çize büyük bir keyifle okudum. Çocukluğun hesapsız yaşanan ve hırsızların çalamayacağı servetlere sahip olunan dünyasından aklın egemen olduğu yetişkinliğe geçiş İsmail Pelit’i kendine yabancılaştırıyor. Bir tutunamayan olan İsmail Pelit intihar ederek kendini var etmeye çalışıyor. Yanında taşıdığı arsenik şişesi benliğinin sınırlarını hissettiriyor. Mutsuzluklarının bir köpek metaforuyla kendine eşlik ettiği İsmail Peliti mezarında köpekler ve Allah yolcu ediyor… Düşünce akışını hızlandıran anlamların dünyasından hisler dünyasına geçiren bir kitap .Oğuz Atay’ın sorduğu güzel bir soruyu yıllar sonra başka bir yazarın satır aralarında hissettim . Ben buradayım ey okur sen neredesin ! İsmail Pelit Selim Işıktan sonra gördüğüm en sıkı tutunamayan !