Bu çalışmada Jale Parla, Türk romanını doğuşunda belirleyici olan bilgi kuramını, babalar ve oğullar eğretilmesi çerçevesinde inceliyor. Parla’ya göre, baba-oğul ilişkisi, Tanzimat döneminde bir çatışma değil, devamlılık ilişkisidir. Bu muhafazakar ilişkinin oğulları, ilk romancılarımızdır. Hepsi, kaybedilmiş bir babanın arayışı içinde kendileri vesayet üstlenmek zorunda kalmış otoriter çocuklardır. Bağlı oldukları otorite, mutlak bir islam kültürü ve epistemolojisidir. Tanzimat yazarlarının şöyle bir normatif öncelikler sıralamasına bağlı kaldıklarının söyleyebiliriz.