Kriton Dinçmen durmadan “Hiçlik” kavramını kazıyor, “Hiçlik” uzayında dönüşsüz seferlere çıkıyor; yazar olarak giriştiği sisyphos eyleminde olağanüstü, olağandışı bir şey aramıyor; aradığı katıksız insan; yani bir anlamda “olanaksız olan”ı arıyor. “Kışları ada hemen hemen boşalıp tek-tükevlerde geçmişlerine kıvrılıp kalmış bir-iki ihtiyara kalınca, Hiç’lik egemenleşerek artık kendisinin dahi hiçleneceği Son’u bekler…”