Düşüncelerin kaygan zemininde zaman ve mekan algısını Mütercim’in iç alemine bırakan yazar, tutarsız gibi görünen ama kısa süre sonra sebep ve sonuçlarıyla bu tutarsızlığın asıl faillerini gün yüzüne çıkarırken, karmaşık duyguları harmanlama konusunda eşsiz bir üsluba sahip olan Selimoviç’in Derviş ve Ölüm’ünü hatırlattı bana. Fakat beni asıl etkileyen şey, başlangıçta cılız, büyüyünce korkunç bir canavara dönüşecek olan büyük bir tehlikeyi haber vermek için kaleme alınan Kemal Tahir romanlarındaki alçak gönüllü bilgelikle karşılaşmam, yeniden tanışmam oldu. Bu iki büyük yazarın hakiki talebelerine yakışır bir incelikle örülen bu roman, sadece taşıdığı edebi değer dikkate alınsa bile, şimdiden yılın romanı olmayı hak ediyor bence.