“…Yazdım sadece, dolap dolusu güncelere. İyileşmek, anlamak İçin. Hiç anlatmadım sonrasında, sadece yazdım. Hissettiklerimiz ağızdan çıkınca, tortuları kalıyor elimizde. Hislerin ölüleri gibi duruyor sözler, asılı bir yerlere. Büyüdüm sonra, utandım büyüdüğüme…
Çekmecelere yazdım, dolap raflarına. Evlerim değişti, sevdiklerim, sevmediklerim; anlattım dost sohbetlerinde; yetmedi, kendime yazdım. Mahfuzumdur bu size. Eski usûl bir güncenin İfşası…
Ne bir öyküdür ne de kişisel bir hikaye. Akıl düşümü, ruh üşümesi, gönül çarpıntısıdır. Şiirdir, öyküdür, fotoğraftır ya da tek bir cümle.
En nihayetinde matbu bir hayata girizgahımdır, yazmaya başlamama sebep Madlen’e ithafımdır ve tüm anlatamadıklarıma…
Olduğum değil, hasretimdir.
Her sözcüğün bir emanetçiye ihtiyacındandır.”
Çünkü bir #girizgah ancak bu kadar bir kitabın içine çekebilirdi beni. Şiddetle tavsiye