Küçük bir odaya alındık.Az sonra yan kapıdan uzun boylu, iyi giyimli, kırk-kırkbeş yaşlarında, fevkalade zarif bir hanım girdi.Odada bulunan herkes ayağa kalkıp karşıladık ve elini öptük.Hanım, telefon masasının yanındaki koltuğa oturdu.Yüzüne baktım.İlk anda görebildiğim sadece bir çift mavi göz oldu.Ondan sonrasını hatırlamıyorum.Hayır hayır, baygın falan değildim.Muhakkak ki karşıdan bakanlar beni normal, sandalyesinde oturmuş, konuşmaları dikkatle dinleyen biri olarak görüyorlardı.Ama kat’iyen öyle değildim.Şuurum durmuş, koltuktaki hanımın olduğu yerde bembeyaz bir bulut vardı.Ne konuşulanları anlıyordum, ne de kendilerini seçebiliyordum.Hayır, baygın falan değildim.Çünkü ondan gayri odadaki bütün varlıkları, kişileri gayet net görüyordum.