Osman Kafadar tarafından kaleme alınan bu eser, Türkiye’de felsefe eğitiminin Osmanlıdan günümüze nasıl bir çizgide geliştiğini gösteren ve gelişim sürecini ayrıntılı bir biçimde çözümleyen bir eser olarak karşımıza çıkıyor. Yazar, ilk olarak islam dünyasında felsefi düşünüşün gelişimi ve eğitim kurumlarında felsefenin yerini tartışıyor. Oluşturduğu bu teorik zemin üzerinden Osmanlı dünyasında felsefi düşünüşün tekamülü ve eğitim kurumlarında felsefenin yerini tartışıyor. 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyıl başında pozitivizmle şekillenen felsefi düşüncenin köklerini sorgulayan yazar, bu birikimin cumhuriyet dönemine yansımasını çok net ve açık bir biçimde analiz ediyor. Alışılageldik felsefe eserlerinin tersine okuması kolay olan eserin en önemli tarafı oryantalist bir çizginin dışına çıkıp fenomeni analiz etmesidir. Eser Türk düşünce dünyasını anlamak isteyenlerin okuması gereken bir yapıt konumundadır.