Kitabın konusu güncel olarak tartışılan bir konu değil. Önümüzdeki yıllarda Kuran’ın ırkçılığa bakışı ve kendisinin ne kadar ırkçı olduğu konuları hakkındaki tartışmaların yoğunlaşacağını öngörüyorum. Yazar beklenen tartışmaya biraz erken bir giriş yapmak istemiş olabilir. Şimdi içeriğine gelelim.Kuran’ı inceleyenler onda günümüz ortalama beyinlerine ve ortalama ahlak ölçütlerine göre “ırkçı” olarak nitelenebilecek ayetler ve yargılar olduğunu görürler. Bu ayetlerin çoğunluğu Yahudiler içindir. Dolayısıyla Kuran’ın avam ifadeyle “ırkçılık karşıtı” olduğunu öne sürenlerin öncelikle bu ayetlerdeki yargıları açıklaması beklenir. Bunu Kuran’ı suçlamak için söylemiyorum. Tersine, bu ayetlerin anlaşılmadan ırkçılık kavramının nerede bitip nerede başladığına karar vermek, bunu yaparken de Kuran’ın izinden çıkmamak olanaksız. Yazar bunu yapmıyor. Hatta bu ayetlerden hiç söz etmiyor. Hatta Yahudilikle o kadar ilgisiz bir kitap ki, konu dizininde Yunan sözcüğünü bile bulurken Yahudi sözcüğünü bulamıyorsunuz. Bunun yerine Ebu Bilmem Kim’in aşiretçiliği üzerinde duruluyor. Bunu yaparken ölçü kaçırılıyor, rasyonel yurtseverliğe de “milliyetçilik” suçlaması getirilip batıl ilan ediliyor. Bugünlerde yurtseverliğe dört koldan saldırılıyor. Solcusu bir yandan, liberali bir yandan, ırkçı-ayrılıkçısı bir yandan, şeriatçısı bir yandan, Ilımlı İslamcı’sı bir yandan… “Zamanlama manidar” mı desem… Zamanın ruhu mu desem…Zamanın ruhu bütün kavramların içinin boşaltılması, bütün sözcüklerin yerinden kaydırılması olmuş. Kuran’ın da kınadığı bu davranışı ırkçılık tartışmalarında görmek olanaklı. Irkçılık kavramı şirazesinden kaymış, meşru yurtseverlikle karıştırılmış. Irkçılara öngörülen cezalar en berbat faşistin hayal gücünü aşar olmuş. Sözde ırkçılık karşıtı hareketlerin başını gerçek ırkçılar çeker olmuş. İşte böyle bulanık sularda bu kitap politik bir ajandanın kendi çapında hazırlayıcılığını üstleniyor. Kitabın sonunda Saidi Nursi’nin konu hakkındaki kutsal öğütlerini buluyorsunuz. Beyinler ve vicdanlar “dinler arası diyalog ve hoşgörü”, “farklılıklara tahammül”, “çok kültürlülük” gibi politik truva atlarıyla BOP’a, işgalciliğe, azınlık tahakkümüne ve İslam dünyasının son umudu olan bağımsız Türkiye Cumhuriyeti’nin yıkılmasına razı ediliyor. Bu kirli oyunlara Kuran’ın alet edilmesinin dehşetini ifade etmekte güçlük çekiyorum.