Kemal Bekir, Necla’nın annesi ve babasının özelinde, dönemin burjuva ailesini ele alıyor. Bir inşaat şirketinin ortağı olan Sadi Bey ve karısı İclal hanım, evlerinde partiler veren, çocuklarını Londra’da okutan, kızlarının ilişkilerinin kendi sosyal çevrelerince duyulmasından korkan Ankara sosyetesinin temsilcileridir. Dededen, babadan varlıklı ve kibardır onlar. Ne var ki, burjuva dünyasında inceliğin yerini hoyratlık almaya başlamıştır. Sadi Bey, hiç hoşlanmamasına rağmen, büyük ortağını kırmamak ve iş yerindeki statüsünü kaybetmemek adına, kızını diğer ortağı Salih’e vermeyi kabul eder. Kemal Bekir, günümüzde daha da belirginleşen bu geçmiş zaman “yuppi”si Salih tipolojisiyle; başarıyı maddi değerlerle ölçen, gözünü yükseklere dikmiş, kültürsüz ve saldırgan burjuva insan tekinin ilk örneklerinden birisini tanıtır okuyucusuna (bu yan temanın Charles Dickens’ın “David Coperfield” romanını hatırlattığını söyleyebilirim).