“Evet! İşte burası…” dedi kendi kendine. Ağaç dallarıyla kapatılmış bir oyuktu burası. Aklına ‘Ali Baba ve Kırk Haramiler’ geldi. Korktu. Yine de kendine geçebilecek bir aralık buldu. İçeriye süzüldü Sesler derinden geliyordu. Mağaranın içi çok karanlık sayılmazdı. Bir yerlerden ışık giriyor olmalıydı. Gözleri alacakaranlığa alışınca onlara epey yaklaştığını fark etti.