Sparhawk ve arkadaşları bir macera ile daha karşımızdalar…Bu üçlemenin ilk kitabını okuduğumda hissettiğim en büyük duygu HAYAL KIRIKLIĞI oldu .Neden?diye sorarsanız, Elenium üçlemesindeki o heyecan ve bütünleşme duygusunu yaşıyamamam oldu.Elenium üçlemesinin ilk kitabını okumaya başladığımda işte dedim Tolkien’in uslübuna bu kadar yaklaşabilen biri olacağını sanmıyordum ama olmuştu işte Tamuli’yi de elime alıp iştahla okumaya başladığımda ise ,,,,, eeee ne biliyim işte insan sanki Sparhawk’ın hatırına kitabı bitirmek istiyor.Kısaca hikaye en güzel yerinde son bulduktan sonra devam etmemeliydi -bence- en azından böyle zayıf bir sunuş tarzıyla umarım bundan sonraki hikayeleri daha akıcı ve bağlayıcı olur.Kovuktakilere selam 🙂