Kategori: Siyaset
Yazar: Jacques Ranciere
Yayınevi: Iletişim Yayınları
Demokrasi Nefreti
Tanıtım Bülteni
“Rancière’in yazıları, solun yönünü şaşırdığı günümüzde, direnmeye nasıl devam edebileceğimizi gösteren ender anlamlıkavramlaştırmalardan biri.”Slavoj iekDüne kadar Avrupa’da resmî söylem totaliter dehşete karşı demokrasinin erdemlerini övüyordu. Devrimciler ise bugün veburadaki demokrasiyi biçimsel bulup, gelecek bir gerçek demokrasiyi savunuyorlardı. Şimdi bütün bunlar geçmişte kaldı. Artık bazı hükümetler demokrasiyi silahların gücüyle ihraç ederken, Batı’da yeni düzenin aydınları kamusal ve özel yaşamın her parçasında demokratik bireyciliğin ve eşitlikçiliğin zararlı tezahürlerini teşhir etmek için aralarında yarışıyor. Bu ikisinin ortak değerleri yok edip yeni bir totalitarizm ürettiğini, insanlığı intihara sürüklediğini iddia ediyorlar. Bu ideolojik dönüşümü anlamak için onu zenginliğin küresel yönetimi içinde ele almak yeterli değil. Eski zamanlardan beri, kendilerini halkı yönetmeye doğal olarak yetkili görenler “halkın yönetimi” fikri karşısında dehşete kapılmıştır. Jacques Rancière, demokrasi, siyaset, cumhuriyet ve temsil arasındaki karmaşık ilişkiyi incelerken, günümüzde yükselen demokrasi nefretinin kaynaklarını gösteriyor. Demokrasi fikrinin, başkalarını yönetmeyi kendilerinin doğal hakkı olarak görenlerin huzurunu bozan, düzenlerini karıştıran gücünü hatırlatıyor. “Benim oyumla çobanın oyu bir olur mu?” sorusunu sorduran demokrasi korku ve nefretinin kaynaklarını gösteriyor.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Avrupa da oy kullanma oranının neden düştüğünü, kimi ülklerde %50 altında kaldığını, demokrasi gerçekten masum ve halk iradesine dayalı b,r yapımıdır anlayabilmek için okunmalı.
İnceliğine aldanmayın. Oldukça yoğun bir kitap. Çeviri de biraz zorlayabilir. Ancak yaklaşımın sunulması bakımından başarılı.
Daha hacimli bir kitap bekliyordum. Epeyce ince bir kitap.
Yine enteresan merak uyandırıcı bir bakış açısı yine zor bir dil.
“Demokrasi” ihracının, yeni suç işleme tekniklerine, mağdur yaratmaya, yeni demokrasi düşmanları türetmeye ve “yanlış yapma hakkına” kapı araladığı çok açık. Bu sonuncusu, “deneye yanıla doğru bulunur” gibi hayli sakat bir yola girilmesini sağlıyor ki Ranciére, orantısız gücün geri çevrilmesi zor başka orantısızlıklara neden olabileceğinin altını çiziyor. Dolayısıyla burada bir “demokrasi zaferinden” çok zamana yayılmış bir yenilgiden bahsetmek gerek.