Kategori: Edebiyat
Yazar: Muharrem Kılıç
Yayınevi: Derin Yayınları
Aforizmik Deyişler
Tanıtım Bülteni
Bu çalışma, görece uzun bir tarihi geçmişte zihinde ve duyguda bir forma ya da anlam örgüsüne dönüşerek teraküm eden sorgulamaların öz-deyişsel dışavurumudur. Bu deyişlerin önce zihin ve duygu dünyasında doğumu; ve sonra dile ve metne dönüşmesi, tekil yaşamlarımızda tecessüm eden bir öyküyü deyimlemektedir. Bu yaşam öyküsünün ilham verici bütün aktörlerine selam olsun! Her bir metinsel inşa süreci, yazarı aşan bir öyküsellik ile düşünsel ve duygusal bir serencama ya da bir serüvene dönüşür. Bidayetinden nihayetine kadar oluşum sürecinde yazara eşlik eden doğum sancıları, tekil bir yaşanmışlık değildir. Bu inşayı var eden süreç, birden çok yaşanmışlıkla örülü/bezeli ortak duygudaşlıklardan mürekkeptir. Söz konusu duygudaşlıklarda mahfi olan tinsel coşku, bu öyküyü bütün kahramanları ile kanatlandırır. Öykü bütün kahramanları ve aktörleri ile dile, duyguya ve söze gelir; yani metinsel bir varlığa dönüşür. Ortak duyuşlar ve duygudaşlıklar, coşkun bir spiritüellikle yoğrularak kalıba dökülür, tebeddün eder…
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Lisans ve Yüksek Lisans dönemlerinde kendisinden ders alarak kendimi, nasibliler zümresine dâhil eylediğim, kıymetli hocamın kaleminden dökülen bu eser, Nietzszhe’nin “Benim arzum başkalarının bir kitapta anlattığı şeyi, on cümlede anlatmak.” sözü ile başlıyor. Aforizmanın, “kristalize olmuş düşüncenin ve estetize olmuş duygunun özgün bir dile geliş biçimi ya da dilsel formu” olduğunu kaydeden müellif; çalışmasında, İnsana, Yaşama, Duyguya, Öze, Bilgiye, Akademiye, Erdeme, Hukuka ve Söze Dair aforizmik deyişlerine yer veriyor.Bir de spoiler paylaşalım:* Yaşam, tekerrür etmeyen bir tecrübe tekliği.* Masumiyet, maskelenmemiş insan suretleri ve yaşam siretleridir.* Mahcubiyet, duygu karşısında aklın derin hicâbıdır.* Düşünce yazıda dile gelir, dilde disipline olur.* Tekebbür; varsıllaştıkça çoğalan yoksulluğumuzdur.* Kentler; masumiyetin kalt ve masuniyetin zebh edildiği öfke tapınaklarıdır.* Modernleşmek: Tükettikçe tükenen, kazandıkça kaybeden olmak.* İstiğnâ, acziyetin kudret karşısında meydan okuma komedyasıdır.* Akademisyen duruşu, eylemsiz söylemi ve ilgisiz bilgiyi reddeder.* Platon, Phaidon’da ‘gerçekten saf olmayan için saf olanı kavramak imkânsızdır’ der. Sâfiyete, derinliğe ve berraklığa sahip olmayanlar açısından adaletin bilgisini kavramak muhâldir.* Dilde sefâlet, kelâmda kifâyetsizliğe, düşüncede sığlığa ve duyguda yüzeyselliğe yol açar.