Yaşamım iç’ imde ufalanırkenSözlerim zamansız dağılır şakaklarımaGün olur külbe-i ahzan perdeleri aralanırYoksulluğuma iri taneli yağmurlar dökülürBereketince“ŞİİRİM HEM VARLIĞIM HEM YOKLUĞUM’’Diye söze başlar yazarımız; Alev Ersöz Yüksel ve…devam eder…Şiir, bazen…Kendi göğünün mavisine küsmektir.Kanadına yabancı bir serçenin ağıdı,Kalemin ucunda acıya hüzne yalnızlığa sevdalanmak.Ayrılıkların tercümanı, gidenlere rehberYaşanacak hikâyelerin habercisi, kalanların ev sahibidir.Bir baba çığlığı,Göçe gebe ana rahminin sancısı,Ninni dilinde öğütülmüş bebek kokusu,Öfkeye umut serpmektir…Şiir, bazen…Aşktır.