Kategori: Edebiyat
Yazar: Jacques Vassal
Yayınevi: Butik Yayıncılık
Kendi Ağzından
Tanıtım Bülteni
"Tüm dünya Berlin Duvarı'nın yıkılışını kutluyordu, ben de kutluyordum. Ama bir yandan da olup bitenin bir güç değişimi olduğunu görebiliyordum, kurulu düzen yerle bir oluyordu ve bu kıyım getirecekti; büyük ölçekli kıyımlar."Leonard Cohen sadece büyük bir sanatçı değildir, aynı zamanda evrensel bir bilinçtir de. Sağduyuludur, hayallerini yitirmemiştir, çok kaygılı, ama bir o kadar da cömerttir. "İnsanlığın kardeşliğini" her şeyden fazla önemser ve herkesi "kırık bir kalple yaşamaya" davet eder.Jean-Dominique Brierre ve Jacques Vassal, kariyeri boyunca sık sık Leonard Cohen ile buluşmuşlar, onu izlemişlerdir, sonunda onu daha yakından keşfetmeye karar verirler: Tüm eserini; şarkılarını, şiirlerini, romanlarını mercek altına yatıracak ve kamuya, dinleyicilerine, okurlarına söylediklerini kapsayacak bir çalışma yaparlar. Böylece onun yoksunluklardan, arzulardan ve özlemlerden, çaresi olmayan kayıplardan, aydınlanma sıçrayışlarından, kendi içine kapandığı dönemlerinden ve aşkı kavrayıp anlatışından oluşan karmaşık kişiliğini gözlerimizin önüne sererler.Babasının ölümüyle yaralanmış küçük çocuktan kendini başkalarının yerine koymasını öğrenmiş "yaşlı bilge"ye, Dance Me To The End Of Love, Suzanne ve The Future şarkılarının yazarının tüm yönlerini bu kitapta görebilirsiniz.Bu eserin tamamında Cohen'in sesini dinleriz. Bu, First We Take Manhattan şarkısında olduğu gibi, "göklerden gelen bir işaretin rehberlik ettiği" sestir."Mevcut tek zafer, kalbin intikama, umutsuzluğa ve nefrete karşı kazandığı zaferdir."
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
Cohen’ın iki hayranının yıllar boyunca yaptıkları görüşmeler, araştırmalar sonucunda bu kitap ortaya çıkmış. Kendi ağzından kısmı doğru değil, röportajlardan ve birebir görüşmelerden sıkça yararlanmışlarsa da kurgulanmış bir hikâye anlatılıyor. Yarı otobiyografik denebilir. Kitabı Cohen’la birlikte yazmak mümkün olmamış, adam çok yaşlı.
Bölümlere ayrılmış modüler bir anlatı. Sarmal bir yapı; Montreal’e tekrar tekrar dönüp şehri farklı anlamlarıyla görürsünüz. Hydra’daki yıllar Cohen’ın romanları ve şarkılarına farklı biçimlerde yansır.
Önsözde iki kafadarın Cohen tecrübeleri var. Aynı dönemde Columbia’dan çıkan Dylan veya Simon&Garfunkel’dan çok daha farklı bir sesle karşılaştıklarını söylüyorlar, tanrısal bir anlatının yalvacı. Kendisine basılı olmayan bir kitap gönderilmiş olabilir zira insanlığın kolektif bilincini dile getirir. Eski Ahit’in ozanıdır, kendisiyle ilgili bir bilgiye ulaşmadan önce adamın ruhani altyapısını çözebilmek için kafayı yiyordum, bu bilgiden sonra kitabı da okudum, her şey yerine oturdu.
İşin politik yanı bir yana, Cohen’ın esin kaynağının büyük bir kısmı Yahudilikten gelmekte. Dünyayı tamamen kapsayan bir inanç, sanatçının karakterinin bir parçası. Olmak istediğim şeyin formu şiirdir diyor Cohen, inancının şiirselliğiyle bütünleştiği söylenebilir. Edip Cansever geliyor aklıma, Selçuk Baran’a kutsal kitapları mutlaka okuması gerektiğini söylemişti. Tanrı kelamı şiire en yakın form olabilir.
Şairliği hakkında söylediği bir şey var, bunu şiirle ilgilenen herkesin mihenk taşı ilan etme cüretini gösteriyorum: “Sizi etkileyen her şiir, cevap gerektiren bir çağrı gibidir. İnsan kendi hikâyesiyle cevap vermek ister.” (s. 75) Cevap verir ama sadece ustalarına. Onlar için yazdı, popüler kültürün kıyısından geçemedi ve bu yüzden şarkıya yöneldi. Ailesinin maddi durumu oldukça iyiydi, akrabaları ve cemaati ondan da iyi para kazanmasını bekledi ama maddi bir kaygısı yoktu, istediği gibi yazdı. Montreal’de küçük bir sanatçı grubuyla birlikte çalışmalarına başladı ve Beat Kuşağı şairlerini pek tutmadı. “Biz taşralı radikaller onların bu özgür-doğaçlama tarzlarıyla doğru yolda olmadıklarını ve bizim geleneklerimizi onurlandırmadıklarını düşünüyorduk!” (s. 80)
Pek çok başlık var, Cohen’ı birçok yönüyle tanıyorsunuz. Sevenleri mutlaka okumalı.