Türkler ve Almanlar tarihsel gelişim içerisinde birbirleri ile sürekli ilgilenmişlerdir. Bu yakın ilginin başlıca nedeni, her iki tarafın da öz çıkarlarını koruma ve erk alanlarını genişletme isteğidir. Türkler ile Almanlar arasındaki ilişkilerin yaklaşık bin yıllık bir geçmişi var. Bu denli uzun bir geçmişin izleri yitip gitmez; yazılı ve yazınsal belgelerde somutlaşır, şimdiye ulaşır. Ulaşmakla kalmaz; şimdiki ilişkilerin içerik ve biçimini birlikte belirler. Özellikle Almanlar, Türklere ilişkin yargılarını ve değerlendirmelerini yazıya döker, kalıcılaştırır. Almanların, Türklere ilişkin bakışını, değerlendirimini içeren belgelere bakıldığında, belirgin bir çeşitlilik görülür; yargılar ve belirlemeler özellikle tarih, felsefe, yazın gibi yaratım alanlarına yansır. (Önsöz’den)