Doğrusu adından ve tanıtımından çok etkilenmiştim. Bir insanın Aşkın Varlığı, O’nun yaratısını ve bu yaratı içinde kendini özellikle de zamansal bir varlık olmaklığı açısından anlamlandırışını okuyacağımı düşünmüştüm. Bir yol hikayesi, bir oluş hikayesi okuyacağımı… Bir serencam ki içinde bolca, başka hiçbir şeye benzemeyen, başka hiçbir şeyle tarif edilemeyecek olan sancı olan… Yine de takdir ediyorum yazarı ve yazıyı. Kişinin kendini tanımladığı bir noktadan hareket ederek bunları kaleme alması “yürekli” bir tutum. Duruş itibarıyla çeklişkiler de yok esasen kitapta. Ama keşke bir bir oluş hikayesi kisvesine bürünmeseydi bu temenniler. Keşke zamanın döne döne geldiği ya da getirdiği varlık sancısı; tam da olması gerektiği gibi (aslında tam da olduğu gibi) dünyanın üzerinde döndüğü ironiden damıtılarak yazılsaydı. Varlığa sancısını hak görenin içinden taşana hudut mu çizilir?.. Keşke çizilmeseydi…