”Adı Üsküdar olan bir şehirde geçti bütün bu hikayeler orda gökyüzü ve o gökyüzünde uçurtmalar da kuşlar gibiydi özgürce””Ve herkesin bir Kız Kulesi vardı içinden hikayeler geçen”  Kuşların konmadığı Üsküdar’da bir ”Kuşkonmaz Camii” Bu eser Sinan’ın İstanbul’da kubbesine kuşların konmadığı tek camiidir. İçinde Üsküdar ile özdeşleşmiş olan hikayelerin olduğu yedi dokuz yaş arası yine yedi hikayeden oluşan bir eserdir. Bu hikayelerin ana teması her şey yitip giderken çocukluğun dünyasında bu gün unutulmaya yüz tutmuş yanından geçip yürürken farkına varamadığımız tarihi bir eseri, bir semtin adını, vefa duygusunu en çok da sevgiyi , merhameti verilen sözün mutlak yerine getirilmesini ve yapılan iyiliklerin iyilikle karşılık bulduğu değerlerdir. Hikayeler ayrıca aile olgusunu büyüklerle bir arada olmanın verdiği sevgiyi güveni hissettirir. Yağmurlu bir günde öteden beri bilinen bir kumrunun naif sesinde yağmurlu bir Üsküdar yolculuğudur. Masmavi bir gökyüzünde giderek yükselen gökdelenlerin kuşlarla yarışında Üsküdar’ın hala kendi içinde kalmış mavisinde uçurtmaların neşeli kanatlarıdır. Ve her çocuğun biraz da kendi hikayesidir.