Annem beni bırakıp gitmeden az önce, “Ölüm diye bir şey yoktur kızım,” dedi, “insanlar ancak onları unuttuğun zaman ölürler. Beni unutmazsan, hep yanında olurum.”Eva Luna, romana adını veren kahramandır. Eva, “yaşam” demektir. Annesi bu adı ona, yaşamın tadını çıkarsın diye koymuştur. Luna ise “ay” anlamına gelir. Bir yılan tarafından sokulup zehirlenmiş olan “Ayın Çocukları” kabilesinden bir Kızılderiliyi kurtarmak için, onunla ölüm döşeğinde sevişen anne, Eva’ya gebe kalmıştır. Bu roman, bir bakıma, Eva Luna’nın sefillerle, yaşlı delilerle, mamalarla, gerillalarla, duygusal generallerle dolu dünyasını gözler önüne seren trajikomik bir tiyatrodur. Şilili yazar Isabel Allende bu romanında olaylara, boyun eğme ya da şikâyetçi olma şeklinde değil, tam bir küstahlıkla ve büyük bir neşe içinde yaklaşmakta, unutulmaz kişilikler yaratmaktadır.
Güney Amerika edebiyatından güzel bir örnek. Hiç yer ve insan ismi geçmeseydi bile, tarzından hemen anlaşılabiliyor. Çok fazla olay var, bu kadar çok olayın ve kişinin bir gün bir yerde kesişeceğini tahmin ediyorsunuz ama yine de bütün parçaları aklınızda tutmakta zorlanıyorsunuz. Fakat hayatta insani herşeyin doğal ve sürecin sıradan bir parçasıymışçasına verilmesi hoşuma gidiyor Güney Amerika edebiyatında. Ölüm, yaşam, cinsellik…herşey doğal ve abartısız, sıradan. Bu yüzden bu kadar çekici oluyor sanırım.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Bir sürü olayın olduğu güzel bir kitap
Latin edabiyatinin en kiymetli kadin yazarlarinin kaleminden. Okunmaya degee
Yanıltıcı bir kitap tavsiye ederim
Güney Amerika edebiyatından güzel bir örnek. Hiç yer ve insan ismi geçmeseydi bile, tarzından hemen anlaşılabiliyor. Çok fazla olay var, bu kadar çok olayın ve kişinin bir gün bir yerde kesişeceğini tahmin ediyorsunuz ama yine de bütün parçaları aklınızda tutmakta zorlanıyorsunuz. Fakat hayatta insani herşeyin doğal ve sürecin sıradan bir parçasıymışçasına verilmesi hoşuma gidiyor Güney Amerika edebiyatında. Ölüm, yaşam, cinsellik…herşey doğal ve abartısız, sıradan. Bu yüzden bu kadar çekici oluyor sanırım.
isabel allande’ye, diline, hayal gücüne hayranım ama yine de bir ruhlar evi değil tabi