Okumak, özellikle Risale-i Nur okumak, insanın kendi fıtrat toprağını kazmasına, nefsinin kabuğunu çatlatmasına vesile olmalıdır.insan, tıpkı Küçük Prensin yıldız tüccarının yaptığı gibi, yakasına takamayacağı, boynuna dolayamayacağı, uzak yıldızlarla meşgul olabilir, dilini ve kalbini ömür boyu onlarla oyalayabilir. Ama en fazla rafine bir figuran olur.oysa nefsimizi hatırladıkça, kendimizi okudukça, boynumuza dolayacak ufacek ve sıcacık bir atkımız olur, yakamıza takacak küçük ve güzel çiçeklerimiz olur…