Kitabı okuyalı epey oldu. Herkes aynı tadı almayabilir ama benzer süreçlerden geçmiş insanların bu acı insan öykülerinden etkilenmemesi mümkün değil. Çok önemli bir iş yapmış Sarıoğlu. Bazı eleştirilerim de var. Birincisi son derece etkileyici öyküleri olan insanlarla sıradan bir militanın karşılaşabileceği asgari haksızlıklarla karşılaşmış insanların öykülerinin aynı düzlemde verilmesi kitabın gücünü zayıflatmış. Sarıoğlu, bence kendi tanışıklığının olmadığı insanları da arayıp bulabilir ve çok daha temsiliyet özelliği olan profiller sunabilirdi. Bir başka eleştirim, bazı kişilerin bizzat yönetici mekanizmalarda yer almış olmalarına rağmen sanki bu yozlaşmadan hepimiz sorumlu değilmişiz gibi “haksızlığa uğradım, çok acı çektim” mızmızlanmalarına gitmeleri. Üçüncü olarak ’89 kuşağının kitapta hak ettiğince yer bulamadığını düşünüyorum. Ama belki de bu bir başkasının görevi olarak ortada duruyor. Tüm bu eleştirilerim Nar Taneleri’nin doldurduğu dev boşluk düşünüldüğünde ‘yazılmasa da olurdu’. Bence benzer süreçlerden geçmiş herkesin Sarıoğlu’na bir teşekkür borcu var.