Kitap gerçektende birinci bölümün ardından insanın gözyaşlarını tutamayarak okuduğu bir yapıya sahip. Aslında amacı bizleri duygusal yanlarımızdan yakalamak da olmayan kitap, belki de bu elim olaylara ve 1999 yılındaki acılara bir şekilde tanıklık eden hepimizi derinden sarsmakta. Depremin ardından hepimizin aklında bir şeyler kalmış, hepimiz de kronik bir yara açmıştır. Hala “Amca yalvarırım yardım edin, Allah sizi çocuklarınıza bağışlasın, annem babam kardeşim enkazın altındalar ne olur amca yardım edin” diyen minik kızın televizyon ekranlarından tüm dünyaya yayılan sesi hala kulaklarımdan çıkmamıştır. En azından bu vahim depremi unutmamak için ve hazırlıklı olabilme şuurunu edinebilmek için dahi kitabı okumanın yanında okutmalıyız da.