Mümkün dünyalarda normal olan, her şeyin kötüye gitmesidir. Serçeler ölür, ağaçlar kurur; yağmur bereket değil, sel getirir; güneş ısıtmak için değil, kavurmak için doğar. Ve dünya denen gebergâhın hengâmesinde, insan kendisiyle yeterince kavgalıysa, bazen aynalar çatlar. O çatlaklara gözünü diken insan hayatında ilk defa aynada etini değil de ruhunu; suretini, suratını değil de kendini görür. Ölerek, vazgeçerek, kendini öldürerek doğar. Kadir Daniş Serçelerin Ölümü adlı romanında, kızı ölen bir adamı anlatıyor. Bir ah çekiyor, dövünüyor. Çünkü ölenle ölünür, çünkü yaşamak bir suç gibi üstümüze kalır ve çünkü: “Bir insanın ölü doğması mantıklıdır. Ama bir insanın yalnızca sekiz saat yaşamasının hiçbir izahı olamaz.”
yeryüzü blues kitabını okumuştum ama böyle bir hikaye ve dili yine de öngerememiştim. okurken içime büzüldüm, bir nefeste okuyamadım.
yazarı tebrik ediyor kaleminin devamını beklediğimi belirtmek istiyorum.
bu kitabı da tabi ki tavsiye ediyorum.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Beni hüngür hüngür ağlatan ve içimi neredeyse deşen inanılmaz etkileyici bir kitap.
oldukça duygusal bir eser lakin ben içine giremedim
Umut veren bir anlatım.Gelecek güzel kitapların habercisi.Sıradanlıktan uzak dikkat çekici ,çarpıcı.
tüm satırlarıyla içine çeken, bir babanın hislerine yakından şahitlik edebileceğimiz, çok etkileyici bir kitap
yeryüzü blues kitabını okumuştum ama böyle bir hikaye ve dili yine de öngerememiştim. okurken içime büzüldüm, bir nefeste okuyamadım.
yazarı tebrik ediyor kaleminin devamını beklediğimi belirtmek istiyorum.
bu kitabı da tabi ki tavsiye ediyorum.