Kitap adeta uzun bir gazete yazısı gibi kaleme alınmış. İçeriğinde ilk defa yazıyorum dediği meseleler mevcut ve hayli ilgi uyandırıcı olanları da var. Temel olarak Türkiye’de derin devlet denilen aygıtla aslında suç işlendiğini ve suç işleyen bir devletin, devlet olma ülküsünden aslında ne kadar uzak kaldığını anlatmış. Bu konuya tarihten vermeye çalıştığı örnekler ise tam bir hayal kırıklığı. Yılların gazetecisisin hiç mi tarih okumadın be adam diyesiniz gelir. Tam bir ”ört ki ölem” durumu..

Yazar ülkücü kökene sahip olmasına karşın satır aralarında davasından neden vazgeçtiğini sitem ederek haykırmış aynı zamanda. Bu ”ihanete” hak vermedim değil. Maalesef dava denilerek omuzlanan idealler insanı yüzüstü bırakabiliyor.

Önemli bir diğer nokta ise fetulahçı terör örgütü hakkında yapmış olduğu doğru tespitte; dinlerarası diyalog yani ”Muhammed’siz bir İslam” anlayışının taşeronu olan bu örgüte ve muadillerine böyle bir İslam’ın var olamayacağını söylemesi olmuş.