Eski Anadolu Türkçesi ve devamı olan Osmanlı Türkçesi dil verisi açısından karışık bir yapıya sahiptir. Bir taraftan Batı Türkçesinde meydana gelen doğal değişim süreci diğer taraftan Arapça ve Farsçanın söz varlığı ve gramatikal etkisi Eski Anadolu Türkçesinde zamanla farklı dil özellikleri ortaya çıkarır. Ferişteoğlu Mehmed b. Abdüllatif tarafından yazılan, ahlakî bir nitelik taşıyan ve II. Murat adına kaleme alınan Bahrü’l-Hikem bütün bu etkileri içeriğinde barındırır. Eser, Eski Anadolu Türkçesinin en belirgin biçim-sözdizimsel özelliklerini yansıtır. Fakat söz varlığı açısından Arapça ve Farsçanın yoğun etkisi altındadır. Eserde zaman zaman doğrudan tercüme tekniğinin tercih edilmesi Türkçenin sözdizimsel tipolojisini etkilemiş ve Türkçenin temel sıralanışına uymayan cümle tiplerini daha görünür hale getirmiştir.