“Ey hayat yolculuğunda hayli mesafe kat eden Cami, daha ne vakte dek Şiir yazacak, nazımla oynayacaksın? Ne zamana dek bu vadide kıvranacaksın? Günahların ağırlığından saçlarına aklar düştü Bu kısır bilginle kurtuluş umma. Sadece af dilemeli, estağfirullah’ı Diline peleseng etmelisin. Bir nefestir ömür; nefesini de nefsini de İstiğfar suyu ile yıka. Sana düşen yeryüzü padişahını Ululamaktır.” Baharistan yazarı Molla Camî işte böyle nihayet veriyor Salaman ve Absal’a. Yetmiyor onun için alçakgönüllülük. İnsanları ne kadar yola getirse de, onları ne kadar bilginin ve hikmetin aydınlığıyla ışığa kavuştursa da yetmiyor kurtuluşu için bütün bunlar. En azından kendisi böyle düşünüyor. Çağımızda kaldı mı bu kadar alçakgönüllü olan. Kalmadı… Kaldırmadık… Molla Cami’ye rahmet, Salaman ve Absal’ına hürmet…