Bir gece, bir haber; beklenmedik bir haberle son bulanlar, karanlık gecenin içinde başlayanlar. Yaşam, ölüm, cinayet üçgeninde sıkışıp kalan ve tüm yaşantıları bir savunma metnine dönüşen, adaletin çapraz sorgulama tekniğine boyun eğmek zorunda kalan bir aile. Sahip oldukları bütün değerler ve ahlâk anlayışları bir canlının ölümüyle son bulunca yaşamaya değer başka şeyler bulmak yine onlara kalacaktır; her şeyi en baştan almak ve hiçbir şeyi gözden kaçırmamak kaydıyla. Claudia ve Harald Lingard’ın hayatları, oğullarının cinayet suçuyla tutuklandığını öğrendikleri geceden itibaren bir kabusa dönüşür. Bu kabusta, bir silah, bir cinayet; artık kimsenin gelip gitmediği evleri, hapishane ve avukatlarının bürosu üzerinde çizdikleri hat ve hem geçmişleri hem de gelecekleri ile yaptıkları bitimsiz yüzleşmeler vardır. Güney Afrikalı orta sınıf beyaz bir burjuva ailesi olan Lingardlar için en büyük acı birdenbire oğullarını hiç tanımadıkları ve onun hayatına dair yüzeysel tahminler dışında hiçbir bilgiye sahip olmadıkları gerçeğiyle karşılaşmalarıdır. Ona yıllar boyu ne öğretmişlerdi, onun kararlarına ve kendilerinden ayrı kurduğu hayata daima saygı duymamışlar mıydı? Hiç bilmeden saygı duydukları bu hayat nasıldı, Harald ve Claudia anlayacaklardı. Oğulları Duncan, yalnızca 27 yaşında bir mimardan çok daha farklı birisiydi. Onu, birlikte yaşadığı arkadaşlarından birini öldürmeye kadar sürükleyen tutkulu bir aşkın baş aktörü yapan bu farklılığı yavaş yavaş kavrayacaklardı.Yazar, toplumsal şiddetin, karşılığında şiddetten başka bir şey getirmediği dünyada, tüm korunma yollarının artık sonuna kadar tıkandığını açıkça vurgular. Sistem onu her gün yeniden kuranlar için bile çözüm üretememeye başlamıştır artık.