Babam 70li yıllarda aynen o Muhitte yaşamış bir insan, kitabı bitirdikten sonra aradım sordum çok renkli bir ortam olduğunu, insanların bir birini sevdiği yardımlaştığı zamanlar olduğunu dava bilincinin yaşandığı yıllardı dedi. İstanbul’da okumuş biri olarak tarihi güzelliklerini, o atmosferi bir nebze olsun duymaya çalıştım ama marmara kahvesi gibi bir ortamı maalesef bulamadım. Ve üzülerek söylemeliyim ki Necip Fazıl gibi serdengeçti gibi Erol Güngör gibi Nurettin topçu gibi fikir adamlarını artık yetiştiremediğimiz için çok ama çok üzüldüm. Ha bu arada yazarın dilini zaten konuşmaya gerek yok mehmed Niyazi çok kaliteli bir yazar bütün kitaplarını okudum dili mükemmel. Allah ona rahmet etsin inşallah.