Bela Çiçeği, Attila İlhan’ın 1950’ler boyunca sürdürdüğü bir şiirin son örneklerini olduğu kadar, ’60’lar ve ’70’ler boyunca sürdüreceği başka bir şiirin ilk örneklerini içermektedir. Hareketli, uyumlu ve zengin imgeli bir anlatımla yürüyen şiirler; yalnızlığa, kişisel sıkıntılara karşın, kitlelere ulaşma çağrılarıyla yüklü dizeler; gerilimin doruklarında bile umudu ve iyimserliği duyumsatan bir yapıt…