Yalçın Küçük’ün çok kişinin tavsiye ettiği bu kitabını okumağa başlarken beklediğim analitik tavrı bulamadığım bir kitabı oldu.Kalın hacminin önemli bölümü Orhan Pamuk ve Ahmet Altan analizlerine ayrılmış. Burada da o kadar savruk bir üslub var ki okur olarak konuyu kavramakta, ayrıntıları bir araya getirmekte zorlanıyor ve açıkça çok yoruluyorsunuz.Benim için kitabdaki en keyif verici satırlar ise son beş yılın en muteber “Hariciye Vekili” olan İsmail Cem ile USA’nın eski Dışişleri Bakanı Madleine Albright arasındaki ilişkinin “ırksal” orijinine ilişkindi. Bu eksende kısaca değinilip geçilen “Derviş” vakıasını da daha ayrıntılı vermek gerekirdi. Yazar, bu tür biyografik sayılabilecek eserlerinde hiç değilse dipnot olarak, en güzeli de kitab sonuna ekleyeceği dizinde bahsedilen kişilerin kimliğine ilişkin verileri içeren, somut tarihi süreci belirleyen kısa notlar koyarsa okur için daha faydalı olacaktır. Ülkedeki -kültürden sanata, siyasetten spora-herşeyin, aslında görünen gibi olmadığı konusundaki “kışkırtıcı” etkisi için bile okumağa değer… “Görünen”lerin “aslında ne” olduğunu anlamak içinse çok daha derinlikli araştırmalar gerektiği çok açık.