Ebru Ceylan’ı ilk olarak eşi Nuri Bilge Ceylan’dan dolayı tanıdım. Sırf onun diye bir filmini izlerken senaristler içerisinde kendisinin de adını gördüm. Kendisini araştırınca çektiği fotoğrafların mükemmelliği ile karşı karşıya kaldım ve açıkçası bu da bende bir hayranlık duygusu bıraktı. Yazarlığına ve fotoğrafçılığına söyleyecek söz bulamıyorum. Yazdığı bu kitapta da aslında hayatın o kadar içinde olan, yaşamın en derinine nüfuz etmiş fakat sıradanı görmeyen insanların durup düşününce fark edebileceği -her ne kadar tuhaf denilmişse de ismine- en gerçekçi, doğal duygular ve diyaloglar var. Beklediğimden çok daha iyi bir kitap. Bu duyguları ve diyalogları bizimle paylaştığı için kendisine çok teşekkür ediyor, bir gün kendisi ve eşi ile tanışabilmeyi umut ediyorum.