Kerem Bakıcı’nın ilk öykü kitabı Toprakta Büyür mü İnsan?, alıç ağaçlarının gölgesi üzerine düşenlerin, pişmanlığına bir ömür adayanların, inatçı bir doğanın, kışın ve baharın anlattıklarını bir araya getiriyor. Sık sık doğa seslerinin karıştığı öyküler çınlayan, tıkırdayan, hareketli, değişken, hızlı bir soluğu taşıyor. “Kasaba aşağılarda kaldı. Kerpiç, sıcak ve eski. Kel Tepe’nin başı gökte. Eteklerine dizilmiş üç beş boranhane. Göz göz... Katran, feldir, canlı. Gün ışımadı henüz. Gökyüzünde sarı, kırmızı haleler. Cıbıldak tere batan Haris, adımlarını sıklaştırdı. Alnında geceden kalma bir ağrı, zonk zonk. Yıkık dökük boranhanelerden birine daldı. Kanat çırpışları her yanda. Güvercinler tek gözleri açık uyur, derlerdi de inanmazdım.”
Açık olmak gerekirse sırf isim ve kapak dikkatimi çekti diye aldım. Zihin dünyası çok geniş bir yazarmış. Harika ve şaşırtıcı öyküler var. Kesinlikle pişman olmazsınız.
çok beğenerek okudum … kalemi acemilik hissi vermeyen ve ben anlatabiliyorum, benim anlatacak hikayelerim var diyen bir yazar ilgiyi hakediyor. yazarın en sevdiğim yönlerinden birisi kimi zaman kısa kimi zaman uzun cümleleriyle kasıtlı bir şekilde bir ritm yakalama tarzı oldu diyebilirim. kimi öykülerde yalin, sade ve kimi öykülerde kendini gizleyen tarzı ile kesinlikle okunmayi hak eden bir yazar. umarım devamı da böyle olur
Kitap Yorumları - (3 Yorum)
öyküler sıradan geldi pek beğenmedim
Açık olmak gerekirse sırf isim ve kapak dikkatimi çekti diye aldım. Zihin dünyası çok geniş bir yazarmış. Harika ve şaşırtıcı öyküler var. Kesinlikle pişman olmazsınız.
çok beğenerek okudum … kalemi acemilik hissi vermeyen ve ben anlatabiliyorum, benim anlatacak hikayelerim var diyen bir yazar ilgiyi hakediyor. yazarın en sevdiğim yönlerinden birisi kimi zaman kısa kimi zaman uzun cümleleriyle kasıtlı bir şekilde bir ritm yakalama tarzı oldu diyebilirim. kimi öykülerde yalin, sade ve kimi öykülerde kendini gizleyen tarzı ile kesinlikle okunmayi hak eden bir yazar. umarım devamı da böyle olur