Türk Edebiyatı ile aram hiçbir zaman iyi değildi. Yakup Kadri’den Orhan Pamuk’a, Atsız’dan Halid Ziya’ya, Ferit Edgü’den Ahmet Hamdi’ye bir türlü kendimi bulamamıştım. Ta ki bu kitaba kadar.
Uzun süre önyargı ile yaklaştığım Nâzım’ın fevkalâde şiirleriyle tanıştıktan sonra, romancılığına da şans vermesem olmazdı.
Şairliği kadar yazarlığı da muhteşem çıkan Nâzım bu romanda kendi hayatından anılarıyla karakterlere hayat veriyor. Ahenkli, şairane ve doğal üslubu ile de roman tabiri caizse su gibi akıyor. Muhteşem bir kitap.
Keşke Nâzım’la çok daha erken tanışsaymışım.