Tanzimat Edebiyatı’nın güçlü kalemlerinden Halid Ziya UŞAKLIGİL’in ikinci hikaye kitabı olan Solgun Demet on yedi tane öyküden oluşuyor. İlk öykü olan Solgun Demet aynı zamanda kitaba da adını vermiş. İkinci öykü olan Mösyö Kanguro’yu Mehmet Rauf’a ithaf eden yazarın bu öyküsüyle Victor Hugo’nun Notredam’ın Kamburu romanını baz aldığı görülüyor. Hayat-ı Şikeste ve Sevda-yı Girizan öykülerinde hayatımızdaki tesadüflerin öneminden bahseden yazar Sade Bir Şey’de ise hırsın ne kadar zararlı olduğunu anlatıyor. Kırık Oyuncak ise adeta sakınan göze çöp batar misali bir hikayeyi anlatıyor. Bu hikayedeki olayın gerçek, o bebeğin de yazarın oğlu olduğunu akılda tutarak okumalı bu öyküyü. Beyaz Şemsiye’de tesadüf ile başlayan ve sonu trajedi olan bir hikaye işlenmiş. İzdivac-ı Müteyemmen’de ise yazar trajikomik bir konu ile çoluk çocuk sahibi olmayı işlemiş. Uçurumun Kenarında hikayesinde insanların geçici heveslerinin nasıl tehlikeli olabileceği yazar tarafından gözler önüne serilmiş. Mahalleye Mevkuf ise insanlarımızın birilerini kullanmaya olan merakını işlemiş. Bir Demet Çiçek ise yazarın yine trajik bir öyküsü. Veremden muztarip iki küçük kardeşin hazin öyküsü yazar gibi okuyucuyu da üzüyor. Rakstan Avdet ise bir genç kızın rüyasını anlatıyor. Penceremin Hikayesi yazarın penceresinden gördüklerini anlatması ile başlıyor. Pencereden gözlemlediği yeni evli mutlu bir çiftin felakete dönüşen hayatı yine okuyucuyu kederlendiriyor. Mektup Parçası gelin-kaynana çatışması bakımından numunelik bir öykü. Çöl Kızı ise dantel dantel sıla hasretinin örüldüğü bir hikaye. Son Çocuklar yine hüznün işlendiği bir öykü. Arka arkaya dört çocukları vefat eden anne-babanın avunma yolu bulmaları konu olarak işlenmiş. Birinci Perde ise iyi ve kötü insanlar arasındaki mantalite farkını öne çıkaran bir hikaye olarak karşımıza çıkıyor. Genel bir değerlendirme yapacak olursak hüznün, trajedinin yoğun olarak işlendiği bir kitap Solgun Demet. Zaten kitap için seçilen isim de bunu vurguluyor. Yine de önemli mesajlar içeren öyküler okumaya değer.