Ekonomik yapıdaki sorunlar nedeniyle Türkiye 2000’li yılların başındaki demografik fırsat penceresi dönemini üretken istihdam alanlarıyla değerlendirmek için zamanla yarışmaktadır. Bununla birlikte Türkiye işgücü piyasalarında yüksek işsizlik, düşük işgücü verimliliği, emek arz ve talebi arasında beceri uyuşmazlığı, asgari ücretlileşme, sosyal hak ihlalleri gibi ciddi sorunlar varlığını devam ettirmektedir. Uygulanan politikalarla özellikle büyük sermaye niteliğindeki işletmelerin ihtiyaçları karşılanırken ve sosyal transfer harcamalarıyla en alt gelir grupları için asgari bir refah seviyesi sağlanabilirken, sürdürülebilir gelirin kaynağı olan işgücü piyasalarında ise politikalar aynı şekilde etkinlik gösterememektedir. Çalışma karmaşık ve dinamik karakterli işgücü piyasasına yönelik literatüre güncel ve bütüncül değerlendirmelerle katkıda bulunmayı amaçlamaktadır.