İslâm âlimleri, temyiz yaşına kadar çocuklara sert davranılamayacağını,dayağın “haram olduğunu” söylerler. Bu yaştan önce verilen cezaların faydalı bir tesir yapmayacağı kanaatıvardır.İslâmî terbiye, bülûğ öncesini hayata hazırlama safhası olarak kabûl ederve temyiz öncesi devrede çocuğun çocuksu isteklerine müdahale edilmemesiniister.İslâm, bülûğdan önceki yaşlarda çocukları aklen yetersiz görür ve onlarıkesin bir çizgiyle büyüklerden ayırır. Bu ayırım, onun aleyhine durum hâsıletmez. Meselâ, çocuklara karşı işlenen bir suç, büyüğe verilecek cezalarıhafifletmez veya çocuğun mirastan alacağı payın miktarını büyükten aşağıtutmaz. Bu ayırım, çocuğun aleyhine olacak durumları önler. ÇünküEfendimiz (S.A.V.), bülûğa erinceye kadar çocukların sorumlu olmayacağınıbelirtmiştir.Batı âlemi, asırlar boyu “çocuk küçük insan, insan büyük çocuk” telâkkisinekapılarak, çocuğun ayrı bir fıtrata sahip olduğunun farkına varamamış, buyüzden ayrı hükümlere ihtiyaç duymamış, herhangi bir suçun kanundakikarşılığı ne ise, idam etmeye varıncaya kadar, yaşına bakmaksızın, bütünçocuklara uygulayarak onları perişen etmiştir.Batı âleminde son zamanlarda çocuk üzerinde derinleşen araştırmalar ortayaçıkarmıştır ki; çocuk, büyükten oldukça ayrı bir varlıktır. Öylesine ayrıki; çocuğu, büyük insanı tahlil eden antropoloji esasları çerçevesindeincelemek zordur. Bazı âlimler, ayrı bir çocuk antropolojisinden bahsetmeyebaşlamışlardır. Resûlullah’ın 1500 yıl önce beyan buyurduğu bir gerçeğinihayet keşfetmiş olmaları bile, onlar için büyük bir hamle sayılabilir.